مدح و ولادت امام موسی کاظم علیهالسلام
بسم رب الفاطمه، تکـثیر شد خیر کثیر جلوهای دیگر ز وجهُ الله تابید از غدیر سورۀ کـوثـر ز الـطاف خـدا تفـسیر شد نسلِ احمد از عـلی و فاطمه تکـثیر شد هفتمین نور امامت، جلوه چون خورشید کرد بیتِ عصمت را خدا سرشار از توحید کرد دستِ هو، قدرتنمایی کرد در اوجِ کمال باز هم ترسیم شد ابقای وجهِ ذوالجـلال احمدی دیگر تجـلی کرده از سِرّ درون حـیدری دیگر شده از آستینِ حق برون مـجـتـبـایی دیگـر آمد از حـریـم کـبـریا یـادگـاری دیگـر آمـد از شهـیـد کـربـلا سـیـدِ سـجـادِ ثـانـی، زیـنـتُ الـعـباد شد عرش تا تَحتُ الثَری، روشن از این نوزاد شد باقرِ دین از خدایش خواست تکریمش کند سبطِ او آمد که این اِکرام، تقـدیمش کند آری آن اِکرام، رخسارِ امام کاظم است در حقیقت لطف، انوارِ امام کاظم است آسمـانِ عـشق را قـرص قـمر داده خـدا صــادق آل مـحــمـد را پـسـر داده خـدا وجهِ ایزد، شـمسِ جـنت، مـاهِ داور آمده نجلِ احمد، نسلِ زهرا، سبطِ حیدر آمده صاحبِ تـاجِ ولایت، منجـیِ دنیا و دین خالقِ جود و کرامت، مظهرِ حبلُالمتین هفتمین سلطانِ عالم، عالمی در بندِ اوست حضرت سلطان علی موسی الرضا فرزند اوست مُلکِ ایران کشورِ موسی بنِ جعفر هست و بس مُلکِ ایران نه، دو عالم وقفِ کوثر هست و بس معنیِ باغِ فـدک، اینجا مشخّص میشود هر که با حق نیست از مِلکش مرخّص میشود از تمامِ سرزمینهایی که تحتِ سلطه است تا حرمهایی که در آن خاکی از غربت نشست دیر یا زود اُردوی دشمن هزیمت میکند لشکرِ فرعـون در دریا عزیمت میکند غرقِ دریای تَفرعُن، نسلِ استکباری است قومِ موسای زمان را روزهای یاری است ما به لطفِ حق، فدک را پس بگیریم از عدو روزهای مهـدوی داریم اینک پیشِ رو هوش اگر باشیم، ایام فرج نزدیکِ ماست! هر چه داریم از مسیرِ کوچۀ باریکِ ماست! حال با سـربـندِ یا زهـرا مهـیا میشویم با اطاعت از ولایت، یارِ مولا میشویم روزهای انتـقامِ خـونِ مظـلـومان رسید اِنتقِم یا منتقِم، فرصت به محرومان رسید |